Aurreko larunbatean Bilbon izan nintzen Jenny Holzer-en erakusketan eta orduztik hainbat esaldi darabilzkit gorputzean, hausnarrean, zenbait egiak bere denbora eta prozesua behar bait dute.
Hainbat geletan, ikus eta irakur ditzakegu bortxatuak izan diren emakumeen testigantzak, torturatuak izan diren pertsonenak, tortura metodoen deskribapena etab. Eta gela ezberdinetan errepikatzen zen afirmazioa: "Men don´t protect you anymore".
El sábado estuve en la exposición de Jenny Holzer en Bilbo y algunas frases aún recorren mi cuerpo, necesito rumiarlos, ya que algunas verdades necesitan su tiempo para posarse.
Hainbat geletan, ikus eta irakur ditzakegu bortxatuak izan diren emakumeen testigantzak, torturatuak izan diren pertsonenak, tortura metodoen deskribapena etab. Eta gela ezberdinetan errepikatzen zen afirmazioa: "Men don´t protect you anymore".
Hauxe izan daiteke feminismoaren irakaskuntzarik sendoena eta gehien balio diguna. Esaldia osatua dagoen moduan gure kontzientziara zuzenean doa ziztada, dama babesgabearen paperak ez digu balio iada, antzezlana aldatu da, astindu mito hori eta esnatu! Ez du amorrurik pizten, ez gaitu defentsa moduan jartzen, saihestu ezinezko egia ematen digu.
Ezin dugu norbaiten babesaren esperoan bizi, geure buruaren jabe eta erantzule gara eta hori da gure alabei eman beharreko mezua; gizonezkoak eta eurak nagusi dituen gizarteak ez gaitu babesten, geu izan behar gara geure nahi eta beharren jabe. Geuk egin behar dugu bidea hauek asetzeko, besteek zaindu, babestu, onartu edo balioztatuko gaituztenaren esperoan egon gabe.
Barneko errolak apurtzeko garaia da.
Podemos ver y leer testimonios de víctimas de violencia sexual y tortura en diferentes salas y había una frase que se repetía: Men don´t protect you enymore.
Esta puede ser la mayor enseñanza del feminismo, la más valiosa. Esta afirmación nos sacude, nos despierta del mito de la damisela en apuros sin enfadarnos ni ponernos a la defensiva; es una verdad ineludible. El eszenario a cambiado y ya no nos sirve ese papel, ¡sacúdete y despierta!
No podemos vivir esperando que nos protejan, debemos hacernos cargo de nosotras mismas y de nuestros deseos y necesidades, este es el mensaje que debemos encarnar para que lo reciban nuestras hijas. Los hombres y la sociedad creada por y para ellos no nos proteje: no podemos esperar que nos escuchen, consideren, valoren y reconozcan, debemos hacer nuestro camino sabiéndolo.
Es hora de romper los roles internos.
Iruzkinak
Argitaratu iruzkina